Mitro

"Ziemia, która się nie poddaje i nie rozpacza" to wydana przez nas książka z opowieścią, którą przedstawili nam Zapatyści i Zapatystki podczas pobytu u nas w 2021 roku oraz zbiór tłumaczeń ich odezw politycznych. Dochód ze sprzedaży zostanie przeznaczony na kolejną podróż Zapatystów i Zapatystek. Od dzisiaj do niedzieli można składać zamówienia z wysyłką w poniedziałek- wtedy na pewno dotrą przed świętami. Zamówienia prosimy kierować mailowo: bibliotekarz@wolnabiblioteka.pl. Do każdego zamówienia należy doliczyć koszt wysyłki: 15zł. Zestaw 1: książka Zestaw 2: książka + kawa mielona ze spółdzielni zapatystowskiej (Kiptik lub Rebeldia) 250g Zestaw 3: książka + kawa mielona (Durito lub Libertad) 500g Zestaw 4: książka + koszulka Zestaw 5: książka + książka Rudolfa Rockera "Anarchosyndykalizm" Więcej info: bibliotekarz@wolnabiblioteka.pl "Byliśmy tutaj i czekaliśmy: kobiety i mężczyźni, a także kilka osób niebinarnych. Czekałyśmy, oczywiście, na rewolucję, ponieważ nazywamy się anarchistkami, a to co anarchistki robią najlepiej, to czekają na odpowiedni moment. W tym oczekiwaniu, przerywanym drobnymi, ale ważnymi wydarzeniami dowiedzieliśmy się, że ktoś nazwał naszą geografię „slumil k’ajxemk’op” – „ziemią rebelii”. Część z nas była zdziwiona, a część nie uwierzyła, by ta nazwa miała jakiekolwiek znaczenie. Nazwa ta nie dotyczyła naszego kraju (z którym zresztą wcale się nie identyfikujemy), lecz Europy – całego kontynentu. Nie tylko nazwali naszą ziemię, ale postanowili do nas przyjechać. Wydawało się to niemożliwe, nie byłyśmy nawet pewne czy oni istnieją naprawdę. Jeśli jednak by nie istnieli to - koniec końców - i tak nic nie tracimy. W odczuciu wielu osób Zapatyści są legendą. Zapatystki to wojowniczki. Pokonali rząd kraju zwanego Meksykiem i utworzyli swoje własne, niezależne, terytorium. Ta książka jest śladem, który chcemy zachować po ich wizycie."

"Jestem przekonana, że przyjemność stanowi brakujący element w naszych działaniach na rzecz nowego świata.

adrienne maree brown

Zamiast wstępu: krótka wycieczka w odległą przeszłość

Możliwe, iż u zarania ery chrześcijańskiej pojawiły się grupy, które używały wolnej miłości do eksplorowania ideału „prawdziwej komunii”. W nieskrępowanym więzami małżeństwa i społecznymi regułami mieszaniu się ciał dostrzegały one właściwą drogę do doświadczenia tego, co wspólne. Peter Brown, jeden z najznamienitszych znawców wczesnego chrześcijaństwa, zalicza do tej kategorii zwolenników Epifanesa i Karpokratesa oraz sektę nikolaitów1. Ta ostatnia powstała na terenie Azji Mniejszej w drugiej połowie I wieku. Najwcześniejsze wzmianki o niej odnajdujemy w listach otwierających Apokalipsę Jana, księgę wieńczącą Nowy Testament (Ap 2,6 i 2,14–15, niebezpośrednio 2,20–24). Wiele wskazuje na to, iż owi nikolaici byli jednym ze stronnictw, jakie istniały w obrębie Kościołów w Efezie, Pergamonie i Tiatyrze – zaś celem pism Jana było ich zdyskredytowanie2. Operacja ta powiodła się zresztą i chociaż nikolaici przetrwali aż do III wieku (co najmniej do czasów Klemensa Aleksandryjskiego), to ich nauki bardzo szybko potępiono jako heretyckie. Na czym polegało ich „odszczepieństwo”, które wzbudziło gniew autora Apokalipsy?"