26
wspólnota szmeru
1938 readers
1 users here now
O Szmerze - domyślna społeczność platformy
founded 5 years ago
MODERATORS
27
28
Ewidentnie przyda się instrukcja dla nowych osób - skok w ruchu jest dostateczny, żeby nasz serwer złapał dziś zadyszkę. Na jednej z instancji pojawiła się poniższa instrukcja. Może zrobimy jej polską wersję? Od dawna chcę przygotować taką w formie video, ale to dalej wymaga jej napisania... :D
cross-postowane z: https://lemmy.world/post/37906
Witaj!
Witamy w Lemmy (na jakimkolwiek serwerze to czytasz).
Uwaga: polskie tłumaczenie opracowane na podstawie wpisu Lemmy.world starting guide.
Czym jest Lemmy?
Lemmy to platforma do agregacji wiadomości / dyskusji działająca w federacji. Jest rozwijana przez twórców Lemmy: https://github.com/LemmyNet
O Federacji
Co oznacza federacja?
Oznacza to, że Lemmy używa protokołu (ActivityPub) umożliwiającego interakcje między wszystkimi serwerami Lemmy.
Co Ci ona daje?
- Możesz wyszukiwać i przeglądać społeczności na serwerach innych niż ten, gdzie założysz konto.
- Możesz tworzyć posty w społecznościach z innych serwerów.
- Możesz odpowiadać na posty z innych serwerów.
- Możesz otrzymywać powiadomienia o komentarzach do Twoich postów na innych serwerach (jeśli chcesz).
- Możesz śledzić użytkowników/społeczności Lemmy'ego na innych platformach, które również korzystają z ActivityPub (takich jak Mastodon, Pleroma, itp.)
Różne serwery Lemmy wymieniają się informacjami dopiero wówczas, gdy ich użytkownicy wejdą w interakcje.
O serwerze Szmer.info
Szmer.info jest jednym z wielu serwerów hostujących oprogramowanie Lemmy. Został uruchomiony na początku maja 2020 i jest prowadzony przez Kolektyw Szmer.
Listę serwerów Lemmy i ich statystyki można znaleźć wFediDB
Skrócona instrukcja obsługi
Konto
Utworzonego konta można używać do logowania się na serwerze, na którym zostało utworzone. Nie na innych serwerach. Zawartość jest federowana do innych serwerów, użytkownicy/konta nie.
Wyszukiwanie
W górnym menu znajduje się ikona wyszukiwania. Można tam wyszukiwać posty, społeczności itp.
Wystarczy wpisać wyszukiwane słowo, a serwer znajdzie tytuły postów, treści postów, społeczności itp. zawierające to słowo. Czyli każdą zawartość, z którą użytkownik tego serwera mógł mieć styczność.
Można również wyszukać społeczność poprzez jej link, np. Netherlands@lemmy.nl. Nawet jeśli serwer nigdy nie widział tej społeczności, wyszuka ją zdalnie. Czasami pobranie informacji zajmuje trochę czasu (i w międzyczasie wyświetlać się będzie "Brak wyników"...), więc po prostu zachowaj cierpliwość i wyszukaj drugi raz po kilku minutach.
Tworzenie społeczności
Najpierw upewnij się, że społeczność jeszcze nie istnieje. Użyj wyszukiwarki (patrz wyżej). Spróbuj również https://browse.feddit.de/, aby sprawdzić, czy istnieją zdalne społeczności na innych instancjach Lemmy, które nie są jeszcze znane Lemmy.world.
Jeśli masz pewność, że jeszcze nie istnieje, przejdź do strony głównej i kliknij "Utwórz społeczność".
Otworzy się następująca strona:
Tutaj możesz wypełnić:
- Nazwa: powinna składać się z małych liter. (Będzie to część adresu społeczności po /c/).
- Nazwa wyświetlana: Jak można się spodziewać, będzie to nazwa wyświetlana.
- Możesz przesłać ikonę i obraz banera. Ładnie wygląda.
- Pasek boczny powinien zawierać takie rzeczy jak opis, zasady, linki itp. Można używać Markdown (hurra!).
- Jeśli społeczność będzie zawierać głównie treści NSFW (ang. "not safe for work", czyli niewskazane do otwierania w pracy), zaznacz NSFW.
- Jeśli chcesz, aby tylko moderatorzy mogli publikować posty, zaznacz to pole wyboru.
- Wybierz dowolny język, w którym chcesz, by użytkownicy mogli publikować posty. Najwyraźniej nie powinieneś odznaczać opcji "Nieokreślony". Podobno niektóre aplikacje używają "Nieokreślonego" jako domyślnego języka, więc nie działają, jeśli go nie zaznaczysz.
Czytanie
Wystarczy kliknąć w tytuł wpisu -- następnie otworzy się jego treść i można go przeczytać. Czasami, gdy jest wiele komentarzy, będą one częściowo zwinięte.
Publikowanie
Przeglądając społeczność, możesz utworzyć w niej nowy post. Przede wszystkim upewnij się, że sprawdziłeś zasady społeczności, prawdopodobnie podane na pasku bocznym.
Na stronie Utwórz post znajdują się następujące pola:
- URL: Tutaj możesz wkleić link, który będzie wyświetlany u góry posta. Również miniatura postu będzie tam linkowana. Alternatywnie możesz przesłać obraz za pomocą ikony obrazu po prawej stronie pola. Obraz ten będzie również wyświetlany jako miniatura postu.
- Tytuł: Tytuł wpisu.
- Treść: Tutaj możesz wpisać swój post. Jeśli chcesz, możesz użyć Markdown.
- Społeczność: wybierz społeczność, w której chcesz utworzyć ten post, domyślnie jest to społeczność, w której byłeś po kliknięciu "Utwórz post".
- NSFW: Wybierz tę opcję, jeśli publikujesz materiały NSFW, spowoduje to rozmycie miniatury i wyświetlenie "NSFW" za tytułem posta.
- Język: Określ, w jakim języku jest Twój post.
Zobacz także dokumentację Lemmiego dotyczącą formatowania itp.
Komentowanie
Moderacja
Apki
Problemy
Jeśli znajdziesz jakiś problem, zgłoś go dodając komentarz pod wpisem Aktualizacja Szmeru: zakończona!, jeśli uważasz, że jest on związany z serwerem (lub nie masz pewności).
Wszelkie problemy lub prośby o ulepszenie samego oprogramowania Lemmy należy zgłaszać tutaj: https://github.com/LemmyNet.
Znane problemy
Znane problemy można znaleźć we wcześniej wspomnianym poście.
Jednym z najbardziej irytujących jest fakt, że post/odpowiedź w nieco większej społeczności może zająć do 10 sekund. Wygląda na to, że jest to związane z liczbą subskrybentów społeczności. (?)
29
30
Widzimy trochę nowych problemów z tłumaczeniem, takich jak obecnie już błędny opis;
Nowe społeczności
Zła odmiana przy liczniku nowych komentarzy, mylące
oczekiwanie na subskrypcję
i zupełnie nieprzetłumaczony nowy element wybierania języków publikacji. Coś jeszcze zwraca waszą uwagę? Co warto by poprawić?
Jeśli chcecie bezpośrednio zaangażować się w tłumaczenia, można do nich dołączyć tu. Jeśli nie macie pewności - oznaczcie tłumaczenie jako propozycję. :)
31
32
33
34
35
36
37
1
Nie damy się zastraszyć! Sztuką i wspólnotą zwalczymy faszyzm! – OCSK Postój
(ocsk-postoj.wspolneoparcie.org)
cross-posted from: https://szmer.info/post/322888
Kolejny faszystowski (nazistowski) atak na Oddolne Centrum Społeczno Kulturalne Postój. Sobota 13.05.2023, okolice godziny 23, grupa zamaskowanych i dobrze przygotowanych nazistów rozcięła łańcuch zabezpieczający bramy, na posesję postoju, rozbiła część czujek alarmu i zaczęła niszczyć elewację, zabezpieczenia i podwórko, by na koniec przejść do okien.
Niestety osoby zostały zatrute chemicznie i wymagały pomocy medycznej. Pogotowie i szpital podeszły do sprawy poważnie i dopiero po upewnieniu się że zatrucia były lekkie, wraz z wskazówkami dalszego leczenia, wypisały ofiary napaści. Straż pożarna zbadała środek trujący i poradziła co robić w celu neutralizacji. Szybka reakcja osób, neutralizująca go, bardzo dużo dała, niemniej walka ze skutkami to jeszcze wiele dni pracy. Policja, jak poprzednio, nie przyjechała na miejsce w ogóle.
https://zrzutka.pl/9smaun Tutaj możecie zobaczyć rozliczenie z poprzedniej pomocy: https://ocsk-postoj.wspolneoparcie.org/podsumowanie-festiwalu-powstan-postoj-oraz-pomocy-finansowej/
Bardzo potrzebujemy także wsparcia w działaniu OCSK Postój. Każdego, od pomocy w pracach remontowych, poprzez prace emocjonalne w grupie, pomagające funkcjonować w zagrożeniu, oddolne ochranianie miejsca podczas i poza wydarzeniami, po prace intelektualne, związane z grafikami, plakatami, tekstami. Prosimy o wsparcie i działanie z nami!: ocsk-postoj@riseup.net >
38
39
40
41
cross-posted from: https://szmer.info/post/303575
Iiii... akcja! 🎬
Zaczynamy nabór punktów programu do 6. edycji Kongresu Anarchistycznego. 💫 Pomysły zgłaszajcie przez formularz:
https://kongresono.info/join/. 💫
Na imprezie widzimy się na ADA Puławska w długi weekend czerwcowy (8-11.06) ☀️, a na Wasze propozycje punktów programu czekamy do końca kwietnia 📢.
Tematem przewodnim imprezy jest „W obliczu klęski”. Będziemy chciały rozmawiać o naszych klęskach i o tym jak sobie z nimi poradziłyśmy (bądź też nie), o klęskach, które jeszcze nie nadeszły. Naradźmy się jak działać w obliczu klęski! Jakie taktyki i strategie obierać, jakich jeszcze nie opracowałyśmy, jak czerpać z nich siły na inne życie i inny świat, gdzie klęski można przeistoczyć w (mniej niewidzialne) zwycięstwa, gdzie jeszcze klęskom można zapobiec?
42
43
44
cross-posted from: https://szmer.info/post/294167
cross-posted from: https://szmer.info/post/294166
🖤Przed dwoma laty Kongresono skierowało uwagę na troskę. Już wtedy była to odpowiedź na działanie w niebywale trudnych warunkach. Trwała pandemia, miałyśmy za sobą walki o osoby 🏳️🌈LGBTQ+ i powszechny dostęp do aborcji, występowałyśmy przeciw wyniszczaniu planety. Niestety, od czasu łódzkiej edycji okoliczności przysporzyły nam tylko więcej powodów do zatroskania. Od jakiegoś czasu towarzyszy nam niezbywalne poczucie klęski – serwowanej zarówno „od góry”, w formie międzynarodowych decyzji, państwowo-partyjnej polityki, jak i przejawiającej się „od dołu”, przez wyczerpanie i zastraszenie działaczek, jawną przemoc, ale i słabość dotychczasowych form organizacyjnych. Chcemy przegadać i przemyśleć dalszy kierunek dla naszych nieskrępowanych ruchów. Dlatego właśnie tegoroczna edycja Kongresono odbywać się będzie pod konfrontacyjnym hasłem: „wobec klęski”.
⚠️Podstawowym problemem z klęską jest dziś nie to, że jej w ogóle doświadczamy, lecz to jak się wobec niej ustosunkowujemy. Orędownicy kapitalizmu wychwalają mit heroicznego indywidualnego sukcesu, niezależnie jakie by były tego koszta społeczne i środowiskowe. Odwrotną stroną tej samej monety jest absolutna pogarda dla „przegranych” – dla wszystkich „skazywanych” przez obecny system na bycie „przegranymi” ze względu na pochodzenie klasowe, płeć, kolor skóry, miejsce zamieszkania, dostęp do zasobów czy obraną drogę życia. Nie chodzi więc nam tylko o reprezentację w debacie publicznej, ale o rzeczywisty wpływ na stosunki społeczne i warunki życia.
🤑Z drugiej strony na co dzień mierzymy się z państwową i ponadpaństwową „propagandą sukcesu”, ich „optymistycznym triumfalizmem”, a raczej z dysonansem, który pojawia się przy jakimkolwiek bliższym zetknięciu z pięknie opisywaną rzeczywistością. Przyjrzyjmy się: łamanie podstawowej decyzyjności ludzi o swoich ciałach oraz o ich wspólnotach przy niekończących się „monologach idiotów” na temat konstytucji i „demokracji”. Neoliberalna abdykacja z jakichkolwiek form instytucji socjalnych przy ciągłych deklaracjach miłości do rodaków. Przyspieszające utowarowienie i wyniszczanie planety przy jednoczesnym wybielaniu się „zatroskanych” przedsiębiorstw i międzynarodowych instytucji. Wreszcie publiczna pochwała milionów osób zaangażowanych w pomoc uchodźcom z Ukrainy, zupełnie bez wsparcia państwa napompowanego milionami z Unii Europejskiej, przy jednoczesnym potępieniu niewielkich grup ratujących uchodźców z granicy polsko-białoruskiej.
💣 W takim układzie proste, czarno-białe opozycje triumfu i klęski, sukcesu i porażki przestają obowiązywać, wszystko się znacząco zaciemnia. A mimo to wciąż ulegamy paraliżującej perspektywie klęski, perspektywie nie-bycia-wystarczającą alternatywą. Nie bycia wystarczająco czystą, radykalną. Lub odwrotnie, bycia zbyt frywolną i anarchiczną. W pokrzywionych ramach naszych społeczności, ale i w przetartych, indywidualnych biografiach, chcemy odnaleźć sposób na właściwe ustosunkowanie się wobec klęski. Chcemy odkryć przedziwną sztukę porażki. Wierzymy, że przegrane bitwy nie mogą być przegranymi wojnami, nie mogą pozbawiać nas marzeń i wartości. Zdajemy sobie sprawę z tego, że dla wielu z nas niedopasowanie było szansą. Jesteśmy świadome przewrotności klęski – występujemy przecież często jako błąd systemu, zaburzamy gładki porządek przemijającego świata i to my dążymy do jego obalenia.
🖤Opowiadamy się po stronie przegranych i w obronie przegranych spraw. Obstawiamy na czarnego konia. Wieszczymy klęskę tym, którzy osiągnęli swój sukces przemocą i zniewoleniem. Wszystkie przeżyte przez nas klęski dają nam niepohamowane nadzieje na przyszłość. Tworzą siłę wspólnoty doświadczeń i przestrzeń na wymianę myśli, praktyk, rozwiązań. Dlatego właśnie podczas najbliższego Kongresono w Warszawie, będziemy chciały rozmawiać o naszych klęskach i o tym jak sobie z nimi poradziłyśmy (bądź też nie), o klęskach, które jeszcze nie nadeszły. Naradźmy się jak działać w obliczu klęski! Jakie taktyki i strategie obierać, jakich jeszcze nie opracowałyśmy, jak czerpać z nich siły na inne życie i inny świat, gdzie klęski można przeistoczyć w (mniej niewidzialne) zwycięstwa, gdzie jeszcze klęskom można zapobiec?
45
46
48
49
Link do zrzutki: https://pomagam.pl/9cg633
Czy policja zabrała jej dziecko na polityczne zlecenie? Piotr Głuchowski – Przez cały czas starałam się zapewnić dziecku odpowiednią terapię: rehabilitację ręki, masaże, dalej ACC, czyli nauka porozumiewania się – mówi mi. – Nie miałam przy tym prawie żadnej pomocy ze strony państwa, nie licząc świadczenia pielęgnacyjnego, które nie wystarczało nawet na dach nad głową. Mimo wszystko udało się wyrehabilitować Tycia na tyle, że mógł pójść do przedszkola.
Uliczna opozycjonistka
Jego mama działała tymczasem w partii Zielonych, bez sukcesu stratowała w wyborach parlamentarnych z listy Koalicji Obywatelskiej, próbowała pomagać uchodźcom na granicy z Białorusią (ma sprawę karną za „niszczenie" drutu kolczastego), brała udział w antyrządowych protestach po zaostrzeniu ustawy antyaborcyjnej, przez co jest dobrze znana stołecznym mundurowym. W roku 2018 podczas "czarnego piątku" policja poszarpała ją – ciężarną – na rondzie Dmowskiego, gdy odpaliła tam racę. Rok wcześniej została poturbowana po tym, gdy stojąc vis-a-vis przemawiającego na miesięcznicy smoleńskiej Jarosława Kaczyńskiego, pomachała doń białą różą i rozpostarła flagę Strajku Kobiet. Po tym incydencie została wpisana na listę represjonowanych przez Amnesty International. W październiku 2020 r. rozrzucała przed bazyliką Świętego Krzyża na Krakowskim Przedmieściu ulotki „Nie daję na tacę". Dopadł ją wówczas szef Marszu Niepodległości (obecnie redaktor naczelny portalu Media Narodowe), stukilowy Robert Bąkiewicz. To, że poszarpał młodą mamę, jest pewne – mamy zdjęcia z zajścia. Dalej są rozbieżności. Zdaniem serwisu MN „kobieta była agresywna i w sposób teatralny zaczęła się przewracać".
Domańska wspomina rzecz inaczej: – Stałam na schodach z plakatem Strajku Kobiet, gdy zaatakowała mnie dziewczyna ze Straży Narodowej. Wyrywała mi ten plakat, a ja się złapałam barierki i wtedy doskoczył Bąkiewicz. Zrzucił mnie ze schodów, poleciałam z czterech albo pięciu stopni, następne, co pamiętam, to nogi i buty policji. Po złożonym przez Domańską zawiadomieniu o naruszeniu jej nietykalności prokuratura odmówiła ścigania Bąkiewicza, więc Angelika złożyła prywatny akt oskarżenia. Sprawa wciąż czeka na rozstrzygnięcie. Tymczasem Media Narodowe obsmarowały młodą kobietę jako "nienawidzącą polskości i Kościoła". Jeden z kuriozalnych artykułów na jej temat wychodzi od spostrzeżenia, że aktualna warszawianka pochodzi ze wsi Nawty w powiecie elbląskim, gdzie w latach jej dzieciństwa działało Państwowe Gospodarstwo Rolne:
"Sprawa PGR jest kluczowa dla zrozumienia tej postaci - pisze o Angelice Radosław Patlewicz. - Każdy, kto zna osoby związane z tymi miejscami wie, że to naprawdę bardzo specyficzna społeczność (...) istnieje mentalność pegeerowca, o której pisano już w latach 70. (...) Ową szczególną mentalność, w późniejszych latach nazywaną też syndromem pegeerowca (...), opisywano także w kategoriach psychologicznych używając takich pojęć, jak postawa bierna lub roszczeniowa, albo wyuczona bezradność. [Jak mówi] informator Mediów Narodowych: - Ja jako dziecko rolnika indywidualnego nigdy nie mogłem znaleźć wspólnego języka z tymi ludźmi i właściwie nadal zastanawiam się nad źródłem fenomenu mentalności burka pegeerowskiego. Niby ten sam język, to samo państwo, nawet niektórzy do kościoła chodzili ale jakby całkiem inny naród, autentycznie gorszy sort". I tak dalej...
Odpłata za przegrany proces?
W roku 2020 stołeczni funkcjonariusze wyciągnęli Domańską „za szmaty" z następnego protestu – blokady policyjnego konwoju wiozącego inną aresztowaną aktywistkę lewicy - Margot. Krótko po tym Angelika została jeszcze raz zatrzymana - gdy szła chodnikiem - tym razem za tęczową chustkę okrywającą twarz. Więziono ją prawie dobę na dołku, przez 12 godzin odmawiano lekarstw. Po wypuszczeniu zaskarżyła zatrzymanie. W styczniu 2021 r. Sąd Rejonowy w Warszawie uznał je za „nieprawidłowe, nielegalne i bezzasadne", po czym przyznał 15 tys. zł odszkodowania z policyjnej kasy.
Czy teraz stołeczna policja postanowiła się odegrać? Fakty są takie: w środę, 1 marca, jadąc komunikacją miejską z Tyciem do przedszkola, Angelika wdała się w sieciową dyskusję pod postem o niedawnej samobójczej śmierci człowieka na jednej z warszawskich stacji metra
Napisałam, że choruję na depresję i nie ma dnia, bym nie myślała o samobójstwie, nawet rozszerzonym, bo jak każdy rodzic opiekun dziecka z głęboką niepełnosprawnością nie mogę umrzeć sama. Wywnętrzyłam się powodowana impulsem, po prostu zabijając czas w trakcie jazdy przez Warszawę. Kilka godzin później, gdy Tyciu był już w przedszkolu, zadzwonili z policji, że ktoś przeczytał mój wpis i podjedzie patrol, by sprawdzić, czy wszystko w porządku. Zgodziłam się, bo przecież za myśli samobójcze nikt nie karze, a to nawet dobrze świadczy o ludziach, że ktoś zaalarmował..
Przybyli do Angeliki policjanci – kryminalni – zabrali ją do Szpitala Bielańskiego, gdzie najpierw przeszła przez SOR, a potem – gabinet lekarki- psychiatry. Orzeczenie (cytat z epikryzy):„Stan psychiczny: brak objawów psychopatologicznych i zagrożeń z nimi związanych. Pacjentka bez zaburzeń świadomości [i] bez objawów psychotycznych. Potwierdzona obecność myśli samobójczych od wielu lat, bez ich nasilenia w ostatnim czasie kategorycznie przeczy zamiarom samobójczym".
– Z wypisu jasno wynika, że jestem poczytalna, aktualnie nie mam skłonności do samobójstwa, depresja jest w remisji, a mój internetowy komentarz był wyrazem frustracji. Z tym wypisem pojechałam znów do przedszkola, by odebrać Tycia. Tam się dowiedziałam od dyrektorki, że nie wydadzą mi synka, bo już jest tu policja i dziecko będzie „zabezpieczone".
Około 16 zebrał się (na policyjny wniosek) stołeczny sąd rodzinny. Nie oglądając chłopca i nie rozmawiając z mamą, sędziowie uznali, że Bruno winien zostać oddany w pieczę zastępczą.
Angelika: – Zabrali go z przedszkola do domu dziecka. Jakiego - nie powiedzieli. Dopiero moja wizyta na komendzie Bielany, gdzie poszłam z ośmiorgiem przyjaciół, w tym jednym dziennikarzem... dopiero po presją grupy zdradzili mi, że to bidul w Śródmieściu. Ale i tak nie dali nawet szansy, by się z Tyciem zobaczyć. Odebrali mi możliwość wytłumaczenia mu, że dziś nie wróci do domu, że pojedzie „do cioć", a mama przyjedzie do niego, jak tylko będzie możliwe. W domu dziecka nie dostał codziennych leków, nie zrobiono mu masażu – a wymaga terapii ręki... Nie to jest jednak najgorsze, tylko fakt, że dziecko z głęboką niepełnosprawnością zabrano ze świata, które znało. Zabrano ode mnie, która go kocham nad życie, która rozumiem go bez słów... Przecież Tyciu nie spędził dotąd nawet jednego dnia bez mamy!
Około godz. 19 w środę Domańska zjawiła się w domu dziecka, ale nie pozwolono jej na widzenie z Brunem.
– Skontaktowałam się już z prawniczką, która uświadomiła mi, że odzyskanie dziecka będzie prawdopodobnie batalią na wiele miesięcy. A ja tracę z dnia na dzień świadczenie opiekuńcze. W desperacji ogłosiłam wieczorem zbiórkę na Pomagam.pl.
Kiedy piszę ten tekst – zbiórka trwa. Do godziny 17 w czwartek wpłacono 23 tys. zł. Wcześniej wysłałem na adres biura prasowego Komendy Stołecznej pytanie: „Czy policja zabezpieczyła Bruna Domańskiego na polityczne zlecenie?". Pod wieczór nadeszła odpowiedź: "W tej sprawie proszę kontaktować się z Sądem Rejonowym dla Miasta Warszawy Żoliborz Wydział Rodzinny i Nieletnich.
Tycio wciąż czeka na mamę w bidulu przy ul. Nowogrodzkiej, 150 metrów od siedziby PiS.
50